Długo oczekiwany mecz Czechy-Portugalia miał zaprowadzić naszych braci do półfinału. Jak się okazało Czesi nie mieli jednak szczęścia…

Czwartek, godzina 19:30. Garstka czechofilów zebrała się pod Strefą Kibica, żeby wspólnie kibicować Czechom. Ku mojej uciesze w kilku miejscach można było wypatrzeć Czechów. Niewielu ich niestety było. Jak się później okazało reszta spędzała czas na Krakowskim Przedmieściu bądź przy Stadionie Narodowym. W centrum poszczególni Czesi z wymalowanymi na twarzy flagami i w koszulkach reprezentacji wesoło przemieszczali się z miejsca na miejsce. Nie można ich było ani złapać ani się z nimi zbratać. Na okrzyk „Ahoj” reagowali uśmiechem i machaniem ręką. To wszystko.

W samej strefie kibica Czesi stali z tyłu. Było ich niewielu. Za żadną cenę nie można było ich wyciągnąć do zabawy. Ciekawą sytuacją było to, że wielu Polaków przebrało się za Czechów, poznać Czecha można było jedynie po mowie. Im bardziej zawzięta była drużyna Portugalii, tym głośniej Czechów dopingowali…Polacy.

Nauczyć Polaków czeskich przyśpiewek zajęło mi chyba z minutę. Tylko na moment dołączyły do nas Czeszki, żeby zaprezentować nową piosenkę, której jeszcze nie znałem. Gdy przekonały się jak nachalni potrafią być pijani Polacy szybko się ulotniły. Zawodniczka Portugalii, niejaka Krystyna R., ciągle atakowała czeską bramkę. Emocje sięgnęły zenitu. Polacy śpiewali „Czesi chcemy gola” a rozczuleni Czesi nagrywali polski doping komórkami.

Po przegranym meczu sprawdził się czarny scenariusz przepowiedziany przez korespondentów czeskich mediów: Czesi szybko i niespostrzeżenie ulotnili się do hoteli. Wsiedli w auta i odjechali. Kwadrans po meczu nie widzieliśmy w strefie już żadnych Czechów. Może wybrali się na Nowy Świat na piwo?  Tego nie wiem, musiałem wracać do domu.  Według mnie liczniejsi byli portugalscy kibice.

Mecz był piękny, Czesi walczyli do końca. Jednak ten wieczór był dla mnie wyjątkowy również z innego powodu:  mogłem zobaczyć jak pięknie Polacy kibicują Czechom. Widzę, że Polacy coraz więcej interesują się naszymi południowymi sąsiadami. A przecież właśnie o to nam czechofilom chodzi!

Dziś po południu drużyna Czech opuściła Wrocław.

Karol z Brna: – Wywróżyłem z piwa, że wygrają Czechy. Może nie mamy Ronaldo, ale gramy na luzie. Miguel z Bregi: – Nowa fryzura Ronaldo wszystkich rozniesie. Pięć do zera. Stawiam na to piwny żeton!

Mariusz przyszedł do strefy kibica z czeską flagą i czekoladą.

Czekoladę wygrał w konkursie. Postawił na wygraną Czechów z Polakami. Czekolada – czeska, oryginalna Studentska – przyszła pocztą. Flagę kupił jeszcze przed Euro. Na co dzień prowadzi bloga dla czechofilów. Wczoraj do strefy przyszedł z przyjaciółmi: Justyną, Joanną, Kasią, Danem i Sylwią. – Zaraził nas tym czechofilstwem. Jesteśmy już Czechom zupełnie oddani. A on to już ma zupełnego świra. Nawet w internecie podpisuje się jako Zdenek Novotny – opowiadali wymalowani w czeskie barwy z czeskimi opaskami i czeskimi flagami. Dziewczyny miały nawet kolczyki z Krecikiem.

– Ahoj! – zatrzymał się przy nich mężczyzna przekonany, że rozmawia z prawdziwymi Czechami. – Mam nadzieję, że, bracia Słowianie, dziś wygracie!

– Będzie 1:0 dla Czechów, Ronaldo nie pomoże – obstawiał wynik Mariusz.

Godzina do meczu. W strefie kibica jeszcze pustki. Choć Polska dziś nie gra, z piwem w ręku krąży tu co najmniej kilku „Lewandowskich”. Portugalczycy ćwiczą doping. Czesi tańczą pod sceną, bo z głośnika leci „Malowany dzbanek” Heleny Vondraczkowej. Kilku ma na policzkach wymalowane polskie flagi. Podobno panu, który je malował, skończyła się niebieska farba. Inni podejrzewają polski sabotaż.

Karol z Brna: – Wywróżyłem dzisiaj z piwa, że wygrają Czechy. Może nie mamy Ronaldo, ale za to gramy na luzie.

Na scenie przeciąganie liny. Portugalczycy wygrywają z Czechami 2:0.

Anna Romanowska, która na jednym policzku wymalowała flagę czeską, a na drugim portugalską, tłumaczy: – Jakoś nie mogłam się zdecydować. Podczas meczu zobaczę, za kim mi będzie bliżej.

Obok Miguel z Bregi otula się portugalską flagą: – Żonę zostawiłem w domu. I dobrze. Jakby zobaczyła te wasze ładne dziewczyny, toby była zazdrosna i byśmy chyba musieli wracać. Ale będzie mecz, zobaczysz, człowieku! Nowa fryzura Ronaldo wszystkich rozniesie. Pięć do zera. Stawiam na to piwny żeton!

Mariusz Bujnowski uczy czeskich piłkarskich przyśpiewek: „Ole, ole! Wyhrajme, wyhrajme”.

– A podczas meczu z Polską komu kibicowałeś?

– Przyszedłem z dwiema flagami. Dla kogo była akcja, to taką machałem. Ale jak Czesi zdobyli bramkę i zacząłem wrzeszczeć z radości, ludzie dziwnie się na mnie patrzyli.

Na telebimie stoją już drużyny obu państw. Jest Cristiano Ronaldo. Kilka dziewczyn piszczy. Kilku chłopaków prycha: „O, patrz. Jest Krystyna!”.

Hymn Portugalii. Miguel śpiewa o „Heróis do mar, nobre povo…”, czyli o „bohaterach mórz, plemieniu szlachetnym”. Potem Czesi. Mariusz dobrze zna słowa: „V sadě skví se jara květ, zemský ráj to na pohled! („W sadzie wiosenny kwiat, widać, że to ziemski raj”).
Gdy zaczyna się mecz, strefa jest już całkiem dobrze wypchana.

Miguel obgryza paznokcie: – Coś fryzura dziś nie pomaga!

– Czy to jest właśnie ta chwila, gdy Portugalia strzeli bramkę? – stopniuje napięcie z telebimu Dariusz Szpakowski.

– Nieee! To nie ta! – wrzeszczy Mariusz. A piłka jakby krzykiem odbita mija o centymetry czeską bramkę.

Jakieś dziecko w tłumie: – Tato, dlaczego ten bramkarz Czech nazywa się Czech?

Koniec pierwszej połowy. Wszyscy biorą głęboki oddech. Mariusz i przyjaciele czechofile – jak prawdziwi Czesi – idą na piwo. – Naprawdę wszyscy myślą, że jesteśmy Czechami. Udzielaliśmy już wywiadu Al-Dżazirze – chwalą się. – Z telewizją polską też mieliśmy wywiad po angielsku.

Miguel ściera pot z czoła i wcina kiełbaskę: – Myślałem, że będzie łatwiej.

Druga połowa. Wskazówki coraz dalej, a strefa piszczy i łapie się za głowę częściej. Gol! Miguel woła, że naprawdę „grande”, Czesi ze stresu wychylają piwo do dna. Nerwy.

Anna Romanowska: – Już się zdecydowałam. Kibicuję Portugalii, bo grają ładniej!

90. minuta, w stronę portugalskiej bramki biegnie nawet bramkarz Petr Czech.

– Petra, Petra! – skanduje czeski tłum.

Ale to już koniec. Gwizdek. Brawa.

Mariusz Bujnowski: – Szacunek dla jednych i drugich. Świetna walka. Niestety, Ronaldo jednak pomógł.

– Ahoj! Nie wyszło! – woła ktoś z tłumu.

W myśleniu o Polsce brakowało nam pokory. Czesi podczas Euro odkrywają, że Polska jest barwnym krajem i są tym odkryciem zdumieni – mówi czeski dziennikarz Petr Vavrouška

Wojciech Tymowski: Czy spodziewać się mamy w czwartek małej czeskiej inwazji na Warszawę?

Petr Vavrouška, korespondent Czeskiego Radia: – Nie sądzę. Tysiące Czechów przyjechało do Wrocławia, ale tam mieli blisko. Do Warszawy jest znacznie dalej.

Nie tak aż znowu daleko. 

– Ale jednak wysiłek dla podróżnych większy. A chodzi tylko o jeden mecz. We Wrocławiu Czesi grali trzy.

Pan był w ostatnich dniach we Wrocławiu. Co pana rodacy mówili o przyjęciu w Polsce?

– Że im się podoba. Na ulicach we Wrocławiu panowała świetna atmosfera. Widziałem, że i Czesi, i Polacy byli zachwyceni. Razem pili piwo, robili sobie zdjęcia. Żadnego napięcia tak jak w Warszawieprzed meczem z Rosją nie było. Czesi zapowiadali, że wrócą zwiedzić miasto po Euro, na spokojnie.

To chyba jakaś zmiana wśród Czechów?

– Tak, uważam, że dzięki Euro zmienia się nastawienie Czechów do Polski. Nie tylko tych, którzy byli we Wrocławiu. W mediach jest teraz mnóstwo pozytywnych materiałów z waszego kraju. Czesi są tym zaskoczeni, bo oni na ogół myślą o Polsce stereotypowo – szary kraj z dziurawymi drogami. A teraz w relacjach z Euro odkrywają barwną Polskę. To nam, Czechom, bardzo się przyda. Bo nam w myśleniu o Polsce brakowało pokory. Gdy ja mówiłem, że od Polaków możemy się uczyć, nikt mnie nie chciał słuchać. A teraz tak mówią nie tylko pojedynczy dziennikarze, ale w zasadzie wszyscy. I Czesi już myślą, że może warto do Polski przyjechać.

To może jednak w czwartek odkryją Warszawę jak wcześniej Wrocław?

– Myślę, że tak licznie nie przyjadą. Szczyt czeskiej fiesty mamy za sobą. Był we Wrocławiu, tu się nie powtórzy. Do Warszawy jedzie się znacznie dłużej i – jak mówiłem – tylko na jeden mecz.

Ale stawka teraz jest większa. To przecież ćwierćfinał.

– To prawda, ale my tego wszystkiego nie przeżywamy tak mocno, jak to ma miejsce w Polsce. Wielu ludzi pomyśli, dlaczego nie zostać w Pradze. Do domu blisko, a tam też na rynku jest strefa kibica.

Ale sama wyprawa na taki ważny mecz…

-…nie, nie. U nas nie ma takiej mobilizacji, mimo że ludzie interesują się Euro. Ale wiedzą też, że od tego meczu znowu tak wiele nie zależy. Bo co się zmieni w ich życiu? To w Polsce przed meczem z Rosją było takie napięcie jak przed wielką walką polityczną, bitwą jakąś, po której wszystko miałoby być już inne. Przed sobotnim meczem z Czechami też było ogromne nerwowe napięcie. Po porażce Polacy byli mocno rozczarowani i przygnębieni. U nas generalnie raczej nie ma aż takiego masowego napięcia. My zwykle oczekujemy mało, potem mamy najwyżej miłą niespodziankę.

To jeśli ona się zdarzy, będzie okazja do nocnego świętowania w Warszawie.

– Naprawdę nie wiem. Po wygranej z Polską we Wrocławiu godzinę po meczu już prawie nie było Czechów w mieście. Od razu szli na pociągi albo wsiedli do samochodów i wracali do domu.

Powinniśmy w czwartek kibicować Czechom?

– Niech Polacy kibicują, komu wolą. Ja oczywiście życzę powodzenia Czechom.

wyborcza.pl

To ilu się dzisiaj nas Czechofilów pojawi przy Strefie Kibica o 19:30?

*Pani Veronika Czeszka studiująca na Uniwersytecie w Olomouc poszukuje 15 – 20 osób chętnych wziąć udział w anonimowym badaniu dotyczącym czechofilii*

Poszukujemy przede wszystkim osób z Warszawy, które kiedykolwiek wzięły udział w organizowanym przeze mnie Zlocie.

Inni warszawscy Czechofile też są mile widziani.

Badanie odbyłoby się w połowie sierpnia w Warszawie i trwałoby dwie godziny. Miałoby charakter swobodnej rozmowy.

Jeżeli macie ochotę wziąć udział w tym badaniu i pomóc w tworzeniu pracy, która będzie pierwszą taką w Republice Czeskiej…

…wyślijcie mi maila na
vesna.mikulova@gmail.com

Zgłoszenie powinno zawierać Imię, nazwisko oraz telefon kandydata.

Badanie jest bezpłatne oraz anonimowe.

Czechofile, do dzieła!